شعرهایی حاصل ۱۷ سال فلافل خوردن!

به گزارش پایگاه خبری حرف همه، مراسم رونمایی از مجموعه شعرهای «موصو و مرزها»، «موصو، فلافل و خاورمیانه» و «موصو و کافه‌های جهان» در نشر عبارت برگزار شد. جمیله جلیل‌زاده در این مراسم با تبریک به شاعر برای چاپ سه کتاب در سال ۱۴۰۱ گفت: امروزه نقد شعر خیلی سخت و گفتن درباره شعر نیز دشوار است. شعر و کلاً ادبیات پلی است که انسان‌ها را به یکدیگر پیوند می‌دهد و هنر شاعری می‌تواند انسان‌ها را در هر کجا باشند به همدیگر نزدیک کند.

نویسنده‌ کتاب‌های «پیشانی‌ام پر شده از گنجشک» و «من وقت ندارد بمیرد» بیان کرد: در عنوان هر سه کتابِ مصطفی غضنفری، از موتیف یا نام مستعار شاعر به خوبی استفاده شده است. شعرهای این شاعر مرا به طنزنوشته‌های دهخدا برد و در برخی قسمت‌ها حتی به طنز آمیخته است، و آقای غضنفری از تکنیک موتیف استفاده کرده؛ برای مثال از کلیدواژه فلافل زیاد استفاده کرده است که مثل نخی کشیده شده و خواننده را با خود می‌کشد. هنگامی که ما از فلافل صحبت می‌کنیم برمی‌گردیم به تاریخچه‌ آن.

شعرهایی که حاصل ۱۷ سال فلافل خوردن است!

جلیل‌زاده افزود: در کتاب «موصو و مرزها» یک پختگی به چشم می‌خورد، در برخی از شعرها طنز اجتماعی به چشم می‌خورد و یا درد شاعرانگی که جای جای شعر به چشم می‌خورد. شاعر در بیشتر شعرها خودش را مخاطب قرار داده و یا او را ارجاع می‌دهد به موصو. اگر ما شعر را یک تکانه و غافلگیری بدانیم که بتواند ذهن خواننده را تکان بدهد، شعر غضنفری این ویژگی را دارد.

او تاکید کرد: در کتاب «موصو، فلافل و خاورمیانه» فلافل یک تشخص و شخصیت پیدا کرده و با توجه به این‌که یک موتیف بومی است توانسته خوب از آن استفاده کند.  در کتاب شعر «موصو و کافه‌های جهان» باز هم از این تکنیک استفاده شده است که کلمات قهوه، کافه، رهایی، زن، آزادی و… زیاد به کار رفته و بسامد زیادی دارند. ایشان سعی کرده‌اند با توجه به شغلشان که راهنمای گردشگری و سفر هستند و به دلیل فضای خاص بوشهر و پیوند با دریا، که دسترسی بیشتری به جهان دارد فراملّی باشد. گاهی از فلاسفه‌ای مثل نیچه یا شوپنهاور نام برده که شعرش را با آن‌چه در ذهنش هست خوب پیوند داده است‌.

جمیله جلیل‌زاده با اشاره به بازنمایی اعتراض، درد شاعرانگی، رویاها و خاطرات شاعر اظهار کرد: آن‌جا که شاعر می‌گوید «گوش‌هایم تقدیم به شما»، و یا آن‌جا که می‌گوید «شانه‌هایم را در کسالت رؤیا…» تعابیر بسیار فوق‌العاده‌ای به کار رفته است و عنصر زیبایی که در شعرهایشان به وضوح می‌بینیم نیز غافلگیری در سطر پایانی است‌.

شعرهایی که حاصل ۱۷ سال فلافل خوردن است!

مصطفی غضنفری نیز با تشکر از حاضران و مهمانان رونمایی و جشن امضای کتاب‌هایش گفت: انتخاب کرده بودم که یک زندگی هنری داشته باشم و کتاب «موصو، فلافل و خاورمیانه» حاصل ۱۷ سال فلافل خوردن است که حتی یک شب نیز از آن کوتاه نیامدم.

این شاعر بوشهری با تخلص هنری «موصو» ادامه داد: یکی از مشکلاتی که در جهان وجود دارد این است که یکدیگر را نمی‌شناسیم و چیزی که خودم همیشه دوست دارم این است که دیالوگ اتفاق بیفتد و مسافرانی که به شهری می‌روند خصوصاً بوشهر، مونولوگ نیایند و بروند.

او خاطرنشان کرد: ما شاعر زیاد داریم ولی ارائه‌دهنده نداریم، دیالوگ نداریم. پل نداریم که بین آدم‌ها ارتباط برقرار کند.

غضنفری درباره دلیل انتخاب نام موصو برای استفاده در شعرها و زندگی هنری‌اش گفت: موصو همان قسمت شاعر و مجنون من است.

 در پایان این مراسم، جشن امضای سه مجموعه شعر «موصو و مرزها»، «موصو، فلافل و خاورمیانه» و «موصو و کافه‌های جهان» برگزار شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *